Μονόλογος Θεοκλύμενου

 Οι μαθητές και οι μαθήτριες της Γ Γυμνασίου φαντάστηκαν τι θα μπορούσε να λέει ο Θεοκλύμενος σε έναν μονόλογο αμέσως μετά το Γ Επεισόδιο, όπου η Ελένη παρουσιάζει τον Μενέλαο ως ναυαγό που είδε τον άντρα της να πνίγεται και ζητά από το Θεοκλύμενο καράβι και τα κατάλληλα κτερίσματα, για να τιμήσει το νεκρό μεσοπέλαγα,όπως του αρμόζει

Θεοκλύμενος:

«Η αγαπημένη μου Ελένη είναι δυστυχισμένη γιατί ο Μενέλαος είναι πια νεκρός και σαν χάρη μου ζήτησε το τελευταίο αντίο να του πει πηγαίνοντας στη θάλασσα με ένα καράβι και τον μοναδικό ναυαγό που σώθηκε. Μήπως όμως είναι μόνο ένα κόλπο για να φύγει από μένα; Όχι, αποκλείεται τόσες ερωτήσεις της έκανα για τα πράγματα που μου ζήτησε αλλά και για τον ναυαγό και απάντησε σε όλες χωρίς πρόβλημα. Πώς μπορώ να της πω να μην πάει να τιμήσει τον νεκρό της άντρα; Δεν γίνεται, πρέπει να την αφήσω, έτσι κι αλλιώς όταν γυρίσει θα γίνει δικιά μου γυναίκα. Η αγαπημένη μου δεν θα είναι πια δυστυχισμένη και θα αγαπάει εμένα».

                                                                                                                                                                                                                                                                 Μπότση Ιωάννα/ Γ'2

Τι θα μπορούσε να λέει ο Θεοκλύμενος μετά το Γ΄ επεισόδιο...

«Επιτέλους, θα μπορέσω να παντρευτώ την αγαπημένη μου Ελένη. Περίμενα πολύ καιρό αυτή τη στιγμή. Βέβαια δεν θέλω η Ελένη να είναι στενοχωρημένη εξαιτίας του θανάτου του Μενελάου. Ελπίζω να έχει συνέλθει και στο γάμο να λάμπει. Η αλήθεια είναι ότι κι εγώ την πίεσα πολύ σήμερα. Ήμουν πολύ καχύποπτος και δύσπιστος. Αλλά μπορούσα να μην είμαι; Έπρεπε να είμαι σίγουρος ότι μου λέει την αλήθεια και ότι αυτός ο ναυαγός όντως ήταν σύντροφος του Μενελάου. Τώρα όμως, είμαι σίγουρος ότι η Ελένη μου λέει την αλήθεια. Ίσως, όταν γυρίσει θα πρέπει να την αφήσω να ξεκουραστεί και να αναλάβω όλες τις προετοιμασίες του γάμου εγώ».

Τσοτάκος Νικόλας/Γ3.

Ο μονόλογος του Θεοκλύμενου

μετά το Γ επεισόδιο

Θεοκλύμενος : «Λες να αλλάζει τόσο εύκολα η τύχη; Λες να γίνουν τα πράγματα και οι καταστάσεις έτσι όπως ήθελα; Σας ευχαριστώ Θεοί που με βοηθήσατε! Αλλά είναι λίγο περίεργο αυτό, δηλαδή να γίνονται όλα μετά από τόσες προσπάθειες, όπως ήθελα. Ακόμα μου φαίνεται περίεργο πως αυτός ο ναυαγός βρήκε την Ελένη μέσα σε όλη την Αίγυπτο. Πιστεύω ότι θα έπρεπε η Θεονόη να με είχε προειδοποιήσει για αυτό το γεγονός, εφόσον είναι αυτό που πρέπει να κάνει. Μήπως πρέπει να πάω να μάθω τι θα γίνει κι ακόμα να τη ρωτήσω αν όλα αυτά είναι αλήθεια; Πρέπει να ξέρω τι θα συμβεί, αν όλα αυτά θα έχουν αίσιο τέλος.

Ω Πατέρα δεν ξέρω τι να κάνω! Μπορεί η διαίσθηση μου να είναι λάθος και να είμαι άδικα καχύποπτος; Είναι δυνατόν να είναι όλα ψέματα; Όχι, δεν το πιστεύω. Εγώ σεβάστηκα την Ελένη, σεβάστηκα αυτά που μου ζήτησε και έκανα όλα όσα ήθελε. Πάω να ετοιμαστώ για τις τιμές που θα προσφέρουμε στο Μενέλαο αλλά και να δώσω στον ναυαγό ρούχα και τρόφιμα, για να ετοιμαστεί και εκείνος για την τελετή».

Νικολέττα Φράγκου

Γ΄3

 Ο Θεοκλύμενος μονολογεί

«Τώρα τι να κάνω; Αχ, ρε Ελένη με την ομορφιά σου! Πόσα ακόμα θα πρέπει να κάνω για να γίνεις δικιά μου; Πόσοι άνθρωποι θα πρέπει να πεθάνουν ακόμα; Αλλά μπορώ να κάνω κάτι άλλο; Τόσο όμορφη που είσαι, εγώ υποτάσσομαι στην ομορφιά σου. Αλλά είναι αλήθεια, άραγε, όλα αυτά που λες; Αποκλείεται, όμως, να λες ψέματα σε εμένα. Εξάλλου, δεν γίνεται να έκανες όλα αυτά και να λες ψέματα. Αλλά και ψέματα να λες, εγώ πάλι θα σε αγαπώ και θα βρω τρόπο να γίνεις δικιά μου».

Του Κωνσταντίνου Κουτσογάκη/ Γ2

Ο μονόλογος του Θεοκλύμενου

Θεοκλύμενος: «Αφού η Ελένη θέλει τόσο πολύ να τιμήσει τον πρώτο της άντρα, να το κάνει. Μετά, ούτως ή άλλως, θα την παντρευτώ και θα τον ξεχάσει τελείως. Δε θα ξαναχαλάσουν την όψη της δάκρυα. Επίσης, όταν τελειώσει η τελετή, θα αναγνωρίσει το σεβασμό που της έχω, το πόσο σέβομαι τις επιθυμίες της και θα ανεβώ στην εκτίμησή της. Αλλά και στο λαό μου θα αποκτήσω καλύτερη φήμη, αν μαθευτεί πως τη βοήθησα.

Όμως, μήπως πρέπει να ανησυχήσω που δε θέλει να πάω μαζί της στο καράβι; Ως μελλοντικός της σύζυγος και από τα λόγια της θα περίμενε κανείς πως θα με ήθελε μαζί της, αφού από δω και πέρα θα μοιραζόμαστε και τις καλές και τις κακές στιγμές. Άραγε είναι δικαιολογίες όσα μου λέει και ετοιμάζει κάτι ή είμαι απλά καχύποπτος, από τη λαχτάρα μου να τη σφίξω στην αγκαλιά μου;»

Λυδία Βόγκλη, Γ1.

Θεοκλύμενος:

«Αχ, επιτέλους, χαρά πλημμυρίζει την καρδιά μου. Η γυναίκα που αγαπάω με παντρεύεται και το μόνο που με χωρίζει από το γάμο, είναι η κηδεία του νεκρού άντρα της. Η μεγαλύτερη μου επιθυμία πραγματοποιείται και όσο η Θεονόη δεν αναγγέλλει άσχημα νέα, λόγος για ανησυχία δεν υπάρχει. Ας είναι καλά ο ναυαγός που επέζησε τη συμφορά που βρήκε τον Μενέλαο και μου έφερε την ευχάριστη για ‘μένα είδηση. Ενδιαφέροντα πάντως τα έθιμα ταφής που έχουν στην Ελλάδα. Διαφέρουν πολύ από αυτά που έχουμε στην Αίγυπτο. Καθώς όμως συλλογίζομαι τα γεγονότα μού φαίνονται όλο και πιο ύποπτα. Μα τι κάθομαι και σκέφτομαι. Όπως είπα, όσο η μάντισσα δεν προμηνύει συμφορές όλα είναι καλά. Αρκετό χρόνο έχασα. Ελάτε όλοι να βοηθήσετε στις ετοιμασίες του γάμου. Όσο νωρίτερα παντρευτώ, τόσο το καλύτερο».

Πικροδημήτρη Έλλη, Γ’3